• Afgelopen zaterdag las ik in het NRC een column van Floor Rusman. Ze schreef over een interview met zanger Nick Cave dat ze had gelezen. Een woord dat vaak terugkwam in dit interview, zei ze, was het woord ‘aardigheid.’ Cave vertelt hoe ‘Smal acts of kindness’ hem hadden geholpen na de dood van zijn vijftienjarige zoon. Hoe een verkoopster in een eettentje even in zijn hand kneep toen ze hem het wisselgeld gaf. ‘Dit betekende meer dan alles wat mensen de laatste tijd tegen me hadden gezegd.’

Ik probeer me het tafereel even voor te stellen. Dat zachte kneepje in de hand…  Het maakt me blij. Het past helemaal bij mijn eigen levensfilosofie: lieve mensen, wees nou toch eens aardig voor elkaar! Beleefd! Vriendelijk! Toon je goede manieren! Je krijgt er echt iets voor terug. En het kost je niets! Voorbeelden: ik zit met licht ochtendchagrijn in mijn auto. Ik sta bij een zebrapad met daarvoor een wachtende oudere meneer. Deze meneer had blijkbaar last van eenzelfde euvel, want hij stond met de ogen te neergeslagen te wachten. Alsof hij alle hoop al had opgegeven. Ik besloot te stoppen en gebaarde vriendelijk dat hij kon oversteken. De man schonk mij een lach waar ik de hele dag monter van was. En nog iets: weet je hoe heerlijk het is om de wegwerker of stratenmaker gewoon een  ‘Goedemorgen!’, te wensen? Je krijgt altijd een verrast, vrolijk: ‘Goedemorgen!’, terug. Dat zijn ze niet gewend namelijk. Dat iemand ze een goede dag wenst. En zeg de trambestuurder in zijn nauwe hokje gewoon voortaan vriendelijk gedag. Kijk de caissière ook eens aan! En zo kan ik wel verder gaan. Gewoon doen! Met een brede smile en een geweldig humeur kun je je dag weer in.

Over smile gesproken: met dit pleidooi voor aardig zijn brengen we natuurlijk niets nieuws. Denk eens aan de ‘Smile!‘ logo’s met smiley-figuurtje in de jaren zestig. Peace man! Waar is het gebleven? Make love not war… Was het maar waar!

Volgens Nick Cave in het interview gaat het met name om de ‘small’ acts of kindness. ‘Ik geloof dat onze positieve individuele acties, onze kleine daden van aardigheid weerkaatsen door de wereld op manieren die we nooit doorgronden.’

Of deze kleine daden van aardigheid echt door de hele wereld gaan weerkaatsen; dat zou mooi zijn. Maar ze stuiteren misschien wel een beetje door, hoop ik. Het feit dat de overstekende en blij groetende meneer mij zo breed toelacht, maakt míj vrolijk. Mijn glimlach geef ik misschien weer door aan de portier of suppoost of de pizzakoerier. En zij op hun beurt… Ach, probeer het eens, zou ik zeggen, aardig zijn.

Marij Sloothaak