Misschien wat erg aprềs la lettre, dit Koninginnedagverslag. Maar ja, er gebeurt ook zoveel. De ene dag heb ik mijn eerste Spaanse les, de andere dag ben ik het stemmetje van een tekenfilmfiguurtje aan het inspreken, de volgende dag wordt mijn zoon bijna onder de voet gelopen op de Dam, dan zit ik weer bij vrienden in Brabant aan de dis, en vandaag raakte in verstrikt in de Giro d’Italia hier in de stad. Pfff…

Maar dit verslag van het optreden van het Kringkoor wilde ik mezelf niet onthouden. Want u weet het; ik schrijf deze blog louter voor mezelf; u mag meelezen, mocht u daar zin in hebben. Wat een kapsones, niet?
Al sinds jaren hebben wij als Kringkoor de traditie om samen met het Wellingtoonkoor de koningin een aubade te brengen bij Café Welling. Een en ander geëntameerd door dirigent Pieter Nieuwint die dirigent is van beide koren, en op deze dag vrolijk van twee walletjes eet. Hij is ons lief, dus dit vergeven wij hem.

Maar natuurlijk heerst er wel een gezonde rivaliteit tussen de twee koren. Zij zijn liefdevol welkom voor een repetitie in de Kring, en wij mogen zingen op het bordes van hun café Welling. Maar verder moet het niet gaan. Echt niet.

Traditiegetrouw begint het Wellingtoonkoor eerst met haar aubade, iets dat wij dapper verdragen. We drinken wat bier, en luisteren beleefd.
Maar…Wat schetste dit keer onze verbazing toen ONZE dirigent Pieter opeens la vergine degli angeli van Verdi inzette met het concurrerende koor. ONZE vergine!
Waarbij hij, tijdens zijn solo, onze concurrenten net zo hemels aankeek als hij bij ons pleegt te doen. Onthutst keken wij Kringkoorleden elkaar aan. Grrr… Dit voelde een beetje als vreemdgaan, Pieter! Dat is wel ONZE vergine, Pieter! Dat doet pijn, Pieter! Hier is het laatste woord nog niet over gezegd, Pieter! Hier gaan we nog een robbertje over… Pieter!

Verzachtende factor is dat Pieter binnenkort de respectabele leeftijd van 65 jaar bereikt. Waarbij wij als Kringkoor ons dus beslist het kaas niet van het brood zullen laten eten bij ons optreden tijdens de viering in Arti!
Enfin, veel kwam goed tijdens ons bijna laatste lied: ‘The lang day closes.’ Het lied waarvan Pieter ons heeft toevertrouwd het op zijn begrafenis te willen horen. Maar daar gaan we nog niet aan denken.

Toen de laatste noten wegwaaiden en wegstierven… daar waar ze thuishoren, achter het Concertgebouw, voelden we even iets van geluk.
En na onze aubade aan de koningin:
Iedereen zingt blij van zin
Hiep hiep hoera, hiep hiep hoera
Leve onze Koningin!
Hiep hiep hoera
0, dat wij hier mogen zijn
Hiep hiep hoera, hiep hiep hoera
Bij dit vorstelijk festijn!
Hiep hiep hoera
Dit is Beatrix d’r feest
Hiep hiep hoera, hiep hiep hoera
Dus we zingen blij van geest
Hiep hiep hoera
En we zwaaien vol ontzag
Met de Nederlandse vlag
Het is Koninginnedag!

… kon de dag voor niemand van de aanwezigen niet meer stuk.
Daarna barstte het feestgedruis los. De algehele uitgelatenheid en dronkenschap ben ik gelukkig ontsnapt. Ben heerlijk oesters gaan eten met een paar vrienden in de van Baerlestraat. Het was een heerlijke Koninginnedag en dat was het.

Marij Sloothaak