Natuurlijk leef ik super gezond. Ik pers elke dag mijn sinaasappeltjes, ga op tijd naar bed, en sport en dans.Bovendien ben ik 19 jaar geleden gestopt met roken -god, wat een verslaving, vreselijk!- en drink ik matig. Een á twee flessen rode wijn per dag schijnt goed te zijn voor de gezondheid, toch? (Geintje.)

Toch gaat de tand des tijds niet aan mij voorbij. 57 jaar. De algehele aftakeling is in zicht. Vanochtend zaten er weer 8 rimpels bij. Het is dan ook niet voor niets dat gisteren in de boekhandel mijn oog viel op het boek: ‘De houdbare vrouw.’
‘Voel je beter, lijk jonger en leef langer.’ Eureka! Dat wil ik natuurlijk wel. ‘Heb je heimwee naar je jeugdige energie en optimisme? ‘Verlies je de strijd tegen putjes, rimpels en vlekken?’ Ja, driewerf ja! ‘Dit boek bevat de nieuwste wetenschappelijke feiten die iedere vrouw moet kennen om zo goed als nieuw te blijven.’ Nou, dat boek was zó gekocht.

Ik las over buikvet -brrrrr-  hormonen en oxytocine. Over Alfaliponzuur en Ginko Bilboa. Over mythyleren en oxidatie. Oplossing voor al dit leed zijn supplementen. Mineralen en vitamines. Als ik zo tel, kom ik op vijftien stoffen die ik tekort kom. Vijftien! Sjees! Eigenlijk ben ik dus goed beschouwd al klinisch dood. Ben meteen naar de Etos gegaan en heb me volledig failliet gekocht. Nu staan er dus vijftien potjes te stralen in mijn toiletkastje. En ik zal u zeggen, het is een hele toer om die dingen ‘s ochtends doorgeslikt te krijgen. Maar mij krijgen ze niet klein. Deze vrouw wordt helemaal goed geconserveerd minstens 102, mark my words.