Amper drie dagen was ze thuis, mijn globetrotster Rosa. Beladen met een aardig woordje Spaans, veel vuile was en liefdesverdriet. Hij heet Carlos, is 24 jaar en woont in Valencia. Ik heb het genoegen gehad hem te ontmoeten toen ik haar opzocht in Valencia. En goedgekeurd. Carlos is een zeer beleefde, charmante Spanjaard die vloeiend Engels spreekt. En dat laatste maak je niet zo vaak mee in het land van Sinterklaas.
Maar ja, nu zit ze ermee. Huilend zat ze hier op de bank omdat ze haar Carlos zo mist. En nu moest ze wéér haar rugzak pakken. Want madame gaat weer op reis. Samen met haar goede vrienden Marten en Walter. Dit keer naar Midden- en Zuid-Amerika. Argentinië, Chili, Belize, Peru, Guatamala, El Salvador, Mexico en als toetje: New York… en dan ben ik vast nog een land vergeten.

Mijn dochter trekt er weer op uit. En wéér mocht ik haar uitzwaaien. Daar stond ik wéér op Schiphol. ‘Zul je voorzichtig zijn? Niet met vreemde mannen meegaan! Pas je op met het eten? Heb je muggenspul bij je? En je malariapillen? Laat je regelmatig iets van je horen? Heb je genoeg geld bij je? Heb je… ‘

Daar gaat ze. Zij wel. Ach, het is maar voor een ampere drie maanden…

Foto’s Walter Vroegop