Onlangs was ik op uitnodiging van theaterbureau Korthals Stuurman, naar de première van MOMENTUM, een toneelstuk met o.a. Waldemar Torenstra, Astrid van Eck en Vincent Croiset in de hoofdrollen. In de prachtige Haagse schouwburg zagen we het nieuwste toneelstuk van toneelschrijfster Lot Vekemans.
Het thema: ‘MOMENTUM’ schetst een politieke wereld met machthebbers die niet mogen falen’ is uiterst actueel, dus ik zat op het puntje van mijn stoel.
Anderhalf uur lang heb ik, bijna met open mond, een wirwar van hoofdfiguren en bijfiguren aan me voorbij zien gaan. Allereerst de hoofdfiguren Ebba en Miro; de premier en zijn vrouw. De premier heeft een aantal blunders begaan en moet nu zijn vege lijf zien te redden. Hij wordt hierin bijgestaan door zijn paniekerige spindokter; een rol van Vincent Croiset, die hier haast een persiflage van maakt. Daarnaast zijn er ook bijrollen voor de miskraam die Ebba ooit heeft gehad, en voor een suffe gelegenheidsdichter. Verwarrend.
De discussies worden vaak schreeuwerige ruzies, met Astrid van Eck fenomenaal in haar rol van Ebba, Ze speelt zó overtuigend, dat ik op een gegeven moment iemand achter mij in de zaal hoorde zeggen: ‘Wat een kutwijf!’
Het hele leven, van miskraam tot zelfmoord kwam aan bod. Trauma’s, tragiek, psychologische inzichten, esoterische wijsheden buitelden over elkaar heen. Ik dacht af en toe: ‘Waar heb ik mijn notitieboekje, dit moet ik onthouden.’ Maar voordat ik deze gedachte af kon maken kwam er alweer een ander onderwerp aan bod. Niets werd echt uitgewerkt. Wat wil de schrijfster zeggen?
Pas aan het eind werd ik stil. Is de steun van de premier aan zijn vrouw ook vanzelfsprekend? Net zo onvoorwaardelijk als haar support aan hem? Maar dit thema verdween in het woeste woud van alle andere onderwerpen. Toen het doek dicht ging dacht ik: ‘Kan iemand mij dit uitleggen? Ik heb vast veel gemist.’
Uit de recensies bleek dat ik niet de enige ben die is verdwaald in MOMENTUM. De Volkskrant kopte: ‘MOMENTUM zou een slimme, politiek geëngageerde voorstelling kunnen zijn, maar behandelt teveel thema’s.’ Trouw: ‘Theaterstuk MOMENTUM, over een vallend politiek leider, verdwaalt in zijpaden en bijfiguren.’
Voor mij lijkt het alsof de toneelschrijfster in MOMENTUM het hele leven, haar vraagtekens en haar verwonnen inzichten, in een wirwar van thema’s heeft willen verwoorden. Waardevolle inzichten misschien?
Het grappige is, dat het stuk en de acteurs in mijn hoofd blijven nazingen. Dus misschien: lees alle recensies, wees goed voorbereid, en ga MOMENTUM tóch zien?
Marij Slootthaak