Ik vrees dat mijn zoon Joris mij binnenkort uit de ouderlijke macht gaat ontzetten. Ik ben namelijk vreemd gegaan. Vriend F., groot fan van voetbalclub F. te R. nodigde mij uit voor een voetbalwedstrijd aldaar. En ik, niet licht nieuwsgierig, nam de uitnodiging aan. Dus afgelopen zondag togen wij naar Feyenoord in Rotterdam.
Natuurlijk, ben ik, net als Joris, Ajax fan. Ich bin ein Amsterdammer. In hart en nieren. En… Ik heb nog aan de wieg van de Ajax Kids Club gestaan! Ben als schrijver voor deze kinderclub in de catacomben van de Arena geweest! Heb de kleedkamers en sportruimten van de spelers gezien! Heb Co Adriaanse en Edwin van der Sar geïnterviewd! Heb talloze malen met mijn kinderen op de Ajax tribune gezeten!
En schreeuwde daarbij zó de longen uit mijn lijf dat de kinderen mij vriendelijk verzochten ergens anders te gaan zitten.
En nu ik, IK, naar Feyenoord. Ach, nieuwsgierigheid is nu eenmaal mijn raadgever. Bovendien predik ik: tolerantie.
En ‘t was best leuk. Eerst een pilsje tussen het gajes in supporterskroeg ‘The Hide Away.’ De zinderende, hooggespannen verwachting… Dan in de Kuip een broodje Unox met veel mosterd. Toen genoten van het ballet van zo’n menigte. Het allemaal tegelijk opstaan als het spannend wordt. Het collectieve ‘owwwwww’ uit alle kelen bij een gemiste kans. De vreugdedansjes en omhelzingen bij een doelpunt. En vooral: allemaal tegelijk het hoofd in de handen bij falen.
Het werd 2-2 tegen Heerenveen. Stil verlieten de fans de Kuip. “Het had 4-1 voor Feyenoord kunnen worden”, zei mijn zoon Joris. Zo is hij dan ook wel weer…
Vreugdevuur bij eerste doelpunt...
Terwijl ik op zoek was naar een afbeelding van een haring met uitjes en zuur, kwam ik jou tegen (!!?) en klikte meteen op de foto om te kijken wat jij nou te maken had met haring, uitjes of zuur. Jouw artikel gaat over dat je ‘vreemd bent gegaan’ bij Fijenoord. Grappig dat die Joris die ik in 1999 voor het laatst zag tegenwoordig waarschijnlijk een grote kerel is geworden, terwijl jij er precies hetzelfde uit ziet als toen. Ongelooflijk dat ik jouw blog op deze manier tegenkom. Zo zie je maar weer waar internet maar niet goed voor is.
Groetjes van Miquel