Rokjesdag!

Het is echt lente! Het is net alsof er een grauwsluier van je af valt. Je snuift de lente op, en denkt: ‘O ja, zó kan het leven óók zijn.’ Zo… licht. Zo… lekker! En het straatbeeld verandert. Een fenomeen dat wijlen Martin Bril in zijn columns omschreef als: Rokjesdag

‘Het is Rokjesdag. Als bij toverslag zijn de straten opeens gevuld met blote benen’, schreef hij. Voordat deze rokjes aan mogen gaat er vaak een heel pijnlijk, soms bloederig tafereel van ontharen, harsen en smeren aan vooraf’, voegde hij er vilein aan toe.

Tja. Je moet er wat voor over hebben. Voor degenen die dat er níet voor over hebben lokt de variant Bloesjesdag. Bloesjes, dames. Mét of zonder decolleté, in ieder geval, laat ze zien, die blanke armen!

En wij dan, vrouwen! Waar mogen wij ons op zo’n zonnige Rokjesdag op verheugen! Toch niet op het oer-Hollandse fenomeen van de té korte, korte mannenbroek? 

Als ik het mag zeggen: dan hoop ik op Rokjesdag een aantrekkelijke gebruinde mannelijke torso tegen te komen. Wel in T-shirt graag, hier in de stad. Zo’n T-shirt met iets te korte mouwtjes. Met zo’n gespierde borstpartij. Enne…                                     
Beetje ordinair ja. Maar dat mag op Rokjesdag…  Toch, Martin?