Ninska, Engel en ik bij een kerstuitvoering

Zaterdagmiddag. Een beetje katterig van de dansavond daarvoor hijs ik mezelf de trap op van societeit de Kring in amsterdam. Het is voor een goed doel: de repetitie van het Kringkoor. Ha, ze zijn er al, de koorleden. Ben ik nu alweer te laat? “Ha Anneke, Joke, dag Dolf, dag Engel.””Dag lieverd!” Kus, kus, kus. Kopje thee. Kamille met honing, goed voor de stembanden. Dirigent wordt ongeduldig.

Ik wurm me tussen de twee sopranen Annerie en Clementine.  Puur eigenbelang. Aan hun stemmen kan ik goed ‘hangen’, en ze kunnen allebei perfect noten lezen. “Mag ik met jullie meelezen, ben mijn muziekmap vergeten”, vraag ik voor de tachtigste keer. Dat ze er nooit genoeg van krijgen. Het warm zingen der stemmen begint: “Noe, noe, noe, noe… Naa, naa, naaa,  naaaaaaaaaa!”

Dan is het tijd voor het serieuze werk: Schubert. “Es tanzen mond und stehehehernen…” Dirigent Pieter Niewint geniet. “Mooi!”, roept ie. “Mooooooooi!” Wij kijken elkaar aan. Mooi vals was het, dat wel. 

Enfin, we zingen de sterren van de hemel. Door het rooster in het plafond kruipen geurtjes uit de keuken onze neus in. Gebakken uitjes tijdens Mozart. Bach met bloemkool. Even later trilt de Kring op haar grondvesten. Onze dirigent SPRINGT de maat.

Zingen, zong, gezongen. Het  wordt tijd voor ons eerste glaasje wijn. Dirigent Pieter is al aan het biljarten. In trance. Volgens mij herkent hij ons niet meer. We wisselen gezellige trivialiteiten uit. “Hoe is het met werk, Marij?” “Hé, Ilone, nieuw jasje?” “Mooie voorstelling, Annemarie!” De grootmoeders hebben foto’s van hun kleinkinderen. “Blijf jij eten? “Tuurlijk!” Het restaurant is, zoals elke zaterdag, helemaal alleen voor het koor. We nemen het leven, het lijden, de lol en de liefde met elkaar door. Wijn en water. Maar eigenlijk meer wijn. Nee, ik wil echt geen glaasje Sambucca meer. Trap af. Jas aan. Had ik mijn muziekmap nou mee? Fooi voor Henk de portier. Hé, het zijn er twee!  “Dag Henken.” “Dag Merij”, zeggen ze in koor.